Na een jaar lang paniekaanvallen (die ik negeerde).  En therapie overslaan (werd te moe van de huilbuien). Ging ik op reis naar Panama. 

Bij aankomst werd ik verkouden en toen ik mijn vriendinnetjes na een paar dagen zag bij een kustplaatsje om te feesten, slikte ik genoeg paracetamol en ibuprofen om alles te onderdrukken en op de been te blijven. 

Na een week kreeg ik rare plekken op mijn benen en kreeg ik last van mijn oor. Na enkele dagen scheurde mijn trommelvlies en waren mijn benen inmiddels zo opgezet, dat het te veel pijn deed om langere tijd op mijn benen te staan.

Langzaamaan kwam het binnen dat het niet goed met mij ging. Na contact met de reisverzekering zou ik nog een check-up doen in Panama City voordat ik terug kon reizen. Eenmaal daar aangekomen was het goed mis.

Ik heb 10 dagen in het ziekenhuis gelegen en had gehoopt toen mijn lesje wel te hebben geleerd. Nu 6 jaar later kan ik pas zeggen dat ik echt naar mijn lichaam luister. Betekent dit dat ik eroverheen ga? Absoluut, ik zoek de grens op en ga er wel eens overheen, maar weet nu precies wat ik kan doen om weer terug in balans te komen.

Hier help ik nu anderen mee. Hoe blijf jij als individu en als team vitaal? Wat zorgt voor stress en hoe vind je weer de ontspanning?